[Steven Francis]
BLOED, ZWEET EN TRANEN
de dagen die blijven maar komen en ze worden steeds zwaarder
de man met de hamer..
heeft mij in zn zicht maar ik hecht er geen waarde meer aan
ik blijf staan en.. Kijk em recht in zn ogen aan
Mij krijg je niet klein, tot het einde der dagen
blijf ik knokken
Sla de aarde van zn baan.. ik haat het om te stoppen
Opgeven staat niet in mn woordenboek
Al genoeg draken verslagen,
vandaar dat ik de zondevloed voorgoed heb verslonden
Littekens branden en bloeden
Maar tijd heelt alle wonden..
Ik wou soms dat het makkelijk was
om op de rem te springen, maar ik geef enkel gas
Verrass mezelf nog steeds met wat ik allemaal bereikt heb
Dus nu kijk ik vol trots uit het raam en geniet van het uitzicht..
[Kid Anarkist]
monsters in de koude nacht, zitten liever in het duister binnen,
maar ze weten tijdens de feestdagen geen thuis te vinden,
huid verslindend, haren strijkend,
kunnen we elkaar begrijpen
maar het protocol is slechts een idioom geworden
littekens op mn gezicht, doen me roepen naar een visagist
tot ik durf te vragen wat liefde is
het verlangen om ons bij elkaar te binden is wat dit alles
tot vernieling richt
en ik zie 't er niet zo vief meer in
vernietiging is fase 1 van creatie
fase 2 is begrip
fase 3 is me ontglipt
een relatie heeft geen zin
als je niemand hebt om te missen
en je je verdriet retoucheerd
wens ik reden op mezelf af
verdedig ik hetzelfde gedrag
dat zegt dat zeggenschap van mensen kwam
en ik mij me niet schuldig hoef te voelen,
want het resultaat van de monsters alleen op straat,
is iets wat getekend staat //in mn DNA//