[Kid Anarkist]
Als ik je ziel bekijk, zit er geen lach in
Je bent het type dat zn grip verliest, maar bij ontkenning houvast vindt
dag in, dag uit, gesloten voor je omgeving
die geeft om, jou en het bewijs dat je ze nog niet hebt verdreven
het probleem is, je denkt dat je je klep opent en los laat
het volstaat.. en niemand die je ompraat.. om te praten..
om te delen wat er dwars zit,
niemand die daadwerkelijk leeft om zichzelf constant te martelen
Dus deel het met me
Ik wil horen over de woorden die jij alleen spreekt met jezelf
Dus steek een pen in handen
Niemand is geinteresseerd in alleen jouw beste kanten
dus als je wilt praten, wil ik best luisteren
zolang jij maar de knop omzet en niet langer je woorden verduistert
Ik ben het wel gewend, dit is slechts oprechte interesse
je hoeft je niet te schamen voor je vingers met inktvlekken
Dus knijp in een potlood of pen
en moet jij eens opletten hoe fuckin onbevooroordeeld ik ben
In jouw woorden alleen, hoor ik je stem
Ik begrijp je poging tot poezie wanneer je het volgende zegt
's avonds een mens, 's ochtends een mens
's avonds een mens, 's ochtends een mens
's avonds een mens, 's ochtends een mens
's avonds een mens, 's ochtends een mens
niemand die fantaseert en chaos in plaats van controle bedenkt
Je hoeft je er niet voor te schamen dat de norm je begrensd,
ik bedoel.. hoe dom het ook klinkt
ik heb meer respect voor de poging dus pak mn hand en duik volop erin
durf te voelen wat menselijk is
en denk er morgen maar verder over na of die grens er nog ligt
en mocht het niet zo zijn
ben je de liefde kwijt
denk dan terug aan de persoon die je verliest in mij
en mocht het niet zo zijn
ben je me liever kwijt
vertrouw mijn woord er dan ook op dat ik je niets verwijt